U galeriji Muzeja Ponišavlja u Pirotu sinoć je otvorena petnaesta po redu izložba na temu “(Ne)briga o kulturnom nasleđu Pirota”. Reč je o finalizaciji foto-konkursa koji Muzej Ponišavlja organizuje sa ciljem da se skrene pažnja na zanemarene objekte od kulturnog i istorijskog značaja za Pirot, ali i na brigu o njima. Najbolje fotografije prispele na konkurs, prema odluci stručnog žirija, svake godine krajem februara mogu se videti na izložbi u galeriji Muzeja.
Na ovogodišnjoj izložbi predstavljeno je i pet fotografija Dimitrovgrađanke Andrijane Spasov, a jedna od njih, naslovljena “Kapitulacija vere”, našla se i među tri nagrađene. Tri Andrijanine fotografije napravljene su u crkvi Sv. Vlaha u selu Gradašnica kod Pirota, jedna kroz prozor zaključane crkve u selu Gnjilan (te, po rečima autorke, zato i nosi naziv “Jedina crkva u koju se ulazi bez ključa jeste Priroda”), dok je na jednoj ovekovečena česma u selu Gnjilan.
O nagrađenoj fotografiji za portal Far Andrijana kaže:
“Fotografija koja je nagrađena na foto-konkursu napravljena je u selu Gradašnica kod Pirota. Ovo je pogled kroz prozor crkve sv. Vlaha, koja se nalazi u samom centru sela, ali je skoro u potpunosti ruinirana. Meštani sela imaju želju da se crkva obnovi. Fotografije koje sam poslala na konkurs imale su za cilj skretanje pažnje na ovaj i na ostale verske objekte koji su od istorijskog značaja za Pirot i okolinu.
Ono što mi je posebno privuklo pažnju kod svih tih objekata su tragovi ljudskih stopala u snegu koji vode do njih. Crkve su ruinirane ili su u fazi obnove, što, nažalost, nije slučaj sa ovom crkvom. Ona je, kao što se vidi na slici, bez krova, a unutar nje su popadale ikone, oboreni krstovi… Jedan od njih služi kao stepenik na ulazu. Ipak, bez obzira na stanje u kome se nalazi, ljudi je posećuju. Fotografija je, zbog pogleda na oronule zidove, nedostatka krova, popadalih ikona i krstova, nazvana “Kapitulacija vere”.
Ipak, ljudski tragovi u snegu su dokaz da vera nije umrla, da ona, kada je prava, traje. Čak i da ova crkva nestane sa lica Zemlje, ljudi će baš ovde dolaziti da se mole. Znaće da je to crkvište. To je ta čvrstina prave vere, one koja dolazi iznutra i koju nam nisu donele knjige i politika. Ipak, bilo bi tužno da makar ne pokušamo da spasimo te male, ali itekako značajne tragove naših predaka. Veliko hvala svima koji su podržali moj trud, a posebno hvala dragim prijateljima, koji su bili sa mnom i uz mene.”
D. Jelenkov
Foto: Daniel Kop, Andrijana Spasov