Pravoslavni vernici koji uvažavaju Julijanski kalendar 16. novembra obeležavaju praznik prenosa moštiju Svetog Georgija. U narodu je ovaj praznik poznatiji kao Đurđic.
Svetog velikomučenika Georgija crkva smatra za velikog borca za hrišćanstvo, te je ovaj svetac veoma poštovan u narodu. Slavi se dva puta godišnje – 16. novembra po novom kalendaru, kao Đurđic i 6. maja kao Đurđevdan.
Na osnovu crkvenih knjiga Sveti Georgije je pogubljen 303. godine. Tada je kao Hristov vojnik odbio da bude poslušan velikom progonitelju hrišćana caru Dioklecijanu. Rekao je da se ne plaši da umre za svoju veru propovedavši je tokom svog života. Predanje kaže da je čak i carevu ženu Aleksandru uspeo da preobrati u hrišćanstvo.
Đurđic je hramovna slava crkve „Sveti Đorđe” u najvećem dimitrovgradskom selu Željuša, u čijem okruženju se nalazi i staro željuško groblje u živopisnom krajoliku pored malog vodopada i predivnog prirodnog okruženja. Ovde se svake godine okupljaju porodice u čast Svetog Georgija.
Okolina ovog hrama ima i veliku istorijsku vrednost sa starim nadgrobnim spomenicima od kojih neki potiču iz XVIII veka.
Crkva Sveti Đorđe ponikla je neznano uz staru Željušu (selo Kalinovo) još iz perioda Otomanskog carstva, ali je obnovljena početkom XX veka zahvaljujući izvesnom Milanu Ilijevu iz Željuše uz pomoć sela.
Iako u crkvenom kalendaru nije obeležen crvenim slovom, Đurđic je veoma poštovan praznik među vernicima.
U narodu se veruje da zima dolazi sa ovim praznikom, a odlazi sa Đurđevdanom. Đurđic označava i početak Vučjih dana ili Mratinaca, odnosno dana do Mratindana, 24. novembra. Zbog toga je u narodu ostalo verovanje da se u tom periodu ništa ne daje iz kuće, žene ne rade ručne radove, a obućari i krojači odmaraju zato što je to njihova esnafska slava, Takođe se ne ide se u lov na vukove.
Đurđic je slava ili preslava mnogih mesta i porodica.
Pripremio: P. Videnov
Foto: Stefan Pavić
