Caribrod je iznedrio veliki broj univerzitetskih profesora, lekara, inženjera, nastavnika, književnika, pisaca, muzičara, umetnika, fotografa, snimateljaa, sportista, pozorišnih pregalaca, glumaca, novinara, poznatih ličnosti u oblasti medija i filma i mnogo drugih učenih ljudi. U Caribrodu je rođen i svetski poznati filmski reditelj Zlatan Dudov koji je ostavio neizbrisiv trag u istoriji sedme umetnosti. Ovaj gradić na raskrsnici puteva koji spajaju Istok i Zapad, imao je svoj bioskop još pre jednog veka.
Ovaj uvod za rubriku „FOTO FAR Caribrod“ smo namerno dali kako bismo vam ispričali zanimljivu priču o jednoj staroj filmskoj kameri, kao i životnu priču njenog vlasnika – doajena caribrodskih konobara Georgija Radivoeva (1945-2007), poznatog po svom nadimku Đoka zlato moje.
Njegov sin i naš kolega Saša Radioev, diplomirani inženjer elektrotehnike i administrator portala FAR i društvenih mreža našeg medija, ovu kameru je doneo od kuće i ona sada krasi naš studio.
Fotografija je snimljena početkom 70-ih godina u restoraciji na železničkoj stanici (sa leva na desno: Georgi Radivoev, Milan Milanov, Tasa, Pera Gacin, Cvetan Nikolov, Ivan Davitkov, Sergej Sergi Davitkov)
Georgi je poreklom iz dimitrovgradskog sela Trnski Odrovoci i dugi niz godina je radio kao barmen-konobar u Ugostiteljskomskom preduzeću „Balkan“, u skoro svim njegovim lokalima i restoranima u gradu. Svi su ga zaista poznavali kao doajena ugostiteljstva u elegantnom konobarskom odelu, uvek nasmejanog, energičnog i spremnog za šalu, poštovanog od sugrađana i gostiju.
Fotografija je snimljena u restoranu „Gacino“ početkom 80-ih godina (Kiril Stavrov i Georgi Radivoev)
Najduže je služio goste u restoraciji na železničkoj stanici i u restoranu „Gacino“ u centru grada, ali i u restoranu „Bled“ i u „Kompasu“ na graničnom prelazu.
Njegova supruga Milka i sinovi Dejan Radivoev (pravnik po profesiji, trenutno opštinski odbornik) i naš kolega Saša ljubomorno su čuvali kameru više od četiri decenije.
Reč je o amaterskoj 16-milimetarskoj filmskoj kameri Zenit „Krasnogorsk-3“ koja se proizvodila u Krasnogorskoj fabrici (SSSR) od 1971. do 1993. godine.
Model je postao najpopularniji iz serije kamera Krasnogorsk i najmoderniji od sovjetskih 16-milimetarskih kamera. Čak su ga i neki manji TV studiji koristili za snimanje TV reportaža umesto profesionalnih filmskih kamera koje su bile dostupne samo za centralne TV programe.
Krasnogorsk-3 je dizajniran za snimanje standardnog filma od 16 mm koji se namotava na plastične rolne. Kapacitet mu je jednak standardnoj filmskoj rolni dužine 30 metara.
Georgi Radivoev je kameru kupio početkom 80-ih godina od sovjetskih turista za tadašnjih 400 nemačkih maraka. Tako ova filmska relikvija može da postane i muzejski eksponat, ali je svakako zajedno sa starim fotografijama lepa uspomena na dobrog čoveka i prijatelja Caribrođana koje je oslovljavao sa „Zlato moje“.
P. Videnov
Foto: iz albuma porodice Radivoev / Stefan Pavić
