Pravoslavni vernici koji poštuju Julijanski kalendar 16. novembra obeležavaju praznik prenosa moštiju Svetog Georgija, u narodu poznat kao Đurđic.
Crkva Svetog velikomučenika Georgija smatra za velikog borca za hrišćanstvo, te je ovaj svetac veoma poštovan u narodu. Slavi se dva puta godišnje – 16. novembra po novom kalendaru, kao Đurđic i 6. maja kao Đurđevdan.
Prema crkvenim knjigama Sveti Georgije je pogubljen 303. godine. Tada je kao Hristov vojnik odbio da bude poslušan velikom progonitelju hrišćana caru Dioklecijanu, kada je rekao da se ne plaši da umre za svoju veru. Tokom života je propovedao novozavetnu veru, a predanje govori da je čak i carevu ženu Aleksandru uspeo da preobrati u hrišćanstvo.
Crkva “Sveti Đorđe” u Željuši
Đurđic je hramovna slava crkve “Sveti Đorđe” u dimitrovgradskom selu Željuša, u čijem okruženju se nalazi i staro željuško groblje u živopisnom krajoliku pored malog vodopada. Ovde se svake godine okupljaju porodice u čast Svetog Georgija.
Ovo mesto ima i veliku istorijsku vrednost sa starim nadgrobnim spomenicima od kojih neki potiču iz XVIII veka.
Crkva Sveti Đorđe ponikla je neznano uz staru Željušu (selo Kalinovo) još iz perioda Otomanskog carstva, ali je obnovljena početkom XX veka zahvaljujući izvesnom Milanu Ilijevu iz Željuše uz pomoć sela.
Iako u crkvenom kalendaru nije obeležen crvenim slovom, praznik Đurđic je veoma poštovan među vernicima.
Prema narodnom verovanju, zima dolazi sa Đurđicem, a odlazi sa Đurđevdanom. Praznik označava i početak Vučjih dana ili Mratinaca, dana do Mratindana, 24. novembra. Zbog toga u narodu je ostalo verovanje da se u tom periodu ništa ne daje iz kuće, žene ne rade ručne radove, a obućari i krojači odmaraju zato što je to njihova esnafska slava, Takođe se ne ide se u lov na vukove.
Đurđic je slava ili preslava mnogih mesta i porodica.
Pripremio: P. Videnov
Foto: Stefan Pavić
