Srpska pravoslavna crkva, ali i obrazovne institucije danas proslavljaju Savindan, praznik kojim se obeležava uspomena na život i delo Svetog Save. Još sredinom 19. veka Sveti Sava je proglašen za patrona svih srpskih škola, a 27. januar za školsku slavu. Ovaj praznik svetkuju i mnoge zanatlije koje Savu smatraju svojim zaštitnikom, te se Savindan od davnina obeležavao i kao esnafski praznik.
Rođen oko 1175. godine u Rasu kao Rastko Nemanjić, najmlađi sin velikog župana Stefana Nemanje, Sava je za života postao poznat kao književnik i prosvetitelj, pravnik, diplomata, prvi arhiepskop autokefalne Srpske pravoslavne crkve. Zamonašivši se na Svetoj gori u ruskom manastiru Svetog Pantelejmona, zajedno sa ocem podigao je manastir Hilandar. Nosilac je velikih zasluga za razvoj školstva u srednjevekovnoj Srbiji, a iza sebe je ostavio i više pisanih dela, među kojima su „Žitije Svetog Simeona“, „Karejski tipik“, „Hilandarski tipik“, „Studenički tipik“, „Zakonopravilo“…
U povratku sa puta u Jerusalim smrt ga zatiče 27. januara (ili 14. januara po starom kalendaru) 1236. godine u Bugarskoj. Sahranjen je u Trnovu, tadašnjoj bugarskoj prestonici, da bi sredinom 15. veka njegovo telo bilo preneto u Srbiju, u manastir Mileševa. Po oslobođenju od Osmanskog carsta na Vračaru u Beogradu sagrađen je hram posvećen Svetom Savi.
D. Jelenkov
